Bu günler de çok konuşulan bir mevzu haline gelen , Yılmaz ERDOĞAN’ nın Ezan seslerinin filmler de kullanılması mevzusu.
Aslın da Ezan’ın filmler de kullanılıp kullanılmama meselesi değil. Asıl mesele; milletin ruh ve mana köklerine eskisi gibi tekrar geri dönmesi ve bir zamanlar tarihe yön veren, o manevi atmosferin tekrar yaşanmaya başlamasının hazmedilememesidir.
Dediğim gibi; mevzu bu değildir. Çünkü bu millet bırakın Ezanların filmer de kullanılması, gerçekten Ezanların susturulduğu günleri yaşadı.
İşte milletin bu ruh ve şuura tekrar kavuşmasından korkanların çıkarmış olduğu yaygaralar ve kendi asılsız vehimlerinden başka bir şey değil.
Yılmaz ERDOĞAN bu milletin bir ferdi olması hasebiyle bu düşüncesini dile getirmesinde haklıdır. Çünkü yabancı filmler de Çan seslerinin kullanıldığını birçok kez şahid olmuşuzdur. Peki neden benim yetiştiğim toplumun temel öğelerinden biri olan Ezan kullanılmasın. Ben bu toplumun bir ferdi olarak bunun yapılmasını istiyorum ve yapanları alkışlıyorum.
Ha! Peki neden bunca yaygara, bunca vehim… Bu tiplerin meseleyi getirmek istedikleri nokta ‘’irtica’’, ‘’ şeriat’’… vs.
Her ne kadar zahiren içimiz de bulunsalar dahi, mana itibari ile bizden uzak olan bu tip insanlar hep bu tür söylemleri ile gündemi işgal etmişlerdir. Lakin bizler huzurlu ve herkesin kendi değerlerini yaşaması taraftarı olduğumuz için; mana itibarı ile bizden olmasalar dahi biz onların yaptığı gibi bu tür nefret söylemlerine girmeyeceğiz.
Hasıl-ı kelam; bu millet maneviyatın olmadığı günleri de yaşadı. Ezanların susturulduğu günleri de yaşadı. Böyle bir mevzuu bulundu camia ya rağmen dile getirdiği için
Yılmaz ERDOĞAN‘a müteşşekirim.
Yavuz YAĞMUR